Rabu, 25 Oktober 2017

Cerkak Kesusu

Kesusu



Dina iki dina senin, jam pitu kurang limalas menit Aku lagi tangi. Ngendikane Ibuk Aku uwis digugah jam lima nanging aku ora tangi-tangi. Aku muring-muring marang Ibuk “Lah Buk, kok Kula boten digugah to? Kula sakniki sekolah lho”. 
“Lha wong kowe ket mau digugah lawange ngasi tak gedhor-gedhor yo ora tangi kok nyalahke Ibuk”. Wangsulane Ibuk. Senajan isih ngantuk Aku tangi gemregah banjur tumuju kamar mandi nyaut andhuk karo mbatin “Ah wes jam semene cetha telat iki wahjan”.
 Banjur aku adus bebek ora ngasi limang menit uwis rampung. Sakwise rampung adus Aku ganti klambi biasa lan nyetrika klambi sragam sing arep tak anggo, nyetrikane yo ora ana niatan babarblas ming nyetrika lan panggon klambi sragam sing isa ditutupi kerudung ora tak setrika. Rampung nyetrika banjur klambi sragame tak anggo karo mikir kurang apa maneh yo. Malah kelingan, mambengi Aku lali nata jadwal “Ealah Gusti kok yo nganggo acara lali nata jadwal barang to” langsung buku-buku sing dibutuhake tak lebokke tasku banjur salim karo Ibuk.
 Bapak ning ngarep omah uwis bengak-bengok “Yaaaak, sida diterke sekolah ora? Lek uwis, wis jam pitu kliwat iki lho”. “Inggih pak, sekedhap Kula nembe ngagem sepatu niki lho”. Rampung nganggo sepatu banjur bonceng motore Bapak, karo Bapak langsung diselah lan digas “Pak sik banter nggih, Kula sampun telat niki” “Lha wis reti dina Senin wayahe sekolah kok tangine karipan ki kepiye, yo ora nyalahke Bapak nek numpak alon-alon. Salahmu dhewe kok digugah yo ora tangi-tangi”. Aku ming nyethuthuk karo enggah enggih wae, amarga aku rumangsa nek Aku sing salah ora oleh nyalahke wong liya.
Ananging ning atiku rasane deg-degan wedi nek mengko tekan sekolah malah ora oleh mlebu amarga wes ditutup gerbange. Banjur Bapakku ngebut amarga ngerasa mesaake karo aku. Aku bungah banget tapi Aku meneng wae amarga wedi nek ganggu konsentrasine Bapak. Saking ngebute motor e Bapak pas penggokan motore ngasi miring, ora isa diendani aku anjlog seka motore Bapak ananging Bapak tetep ngegas motore. Untunge aku ora tiba ananging aku ndredeg ra karuan amarga kaget banjur malah dadi bingung, Bapak uwis bablas lan aku ditinggal ning penggokan banjur Aku mlayu banter banget nututi Bapak lan ngundang “Bapaaaaak.. Bapaaaaak.. Bapaaaaak..  Aku ketinggalan” uwis ora urusan karo uwong-uwong sing ndelokke, ana sing ngguyukke barang. Pikiranku wes tumuju Bapak sing bablas lan piye carane lehku menyang sekolah. Suwe-suwe lehku mlayu saya alon amarga wis kesel, kringetku nggrojog kaya banyu ning kali. Banjur Aku mlaku dhewe, tak tiliki jam sing ana ning hpku jebul wis jam setengah wolu. Lemes,lara, bingung, mumet, kesel, mangkel dadi siji ra karuan banjur aku lingguh ana ing trotoar  “Wislah rasah menyang sekolah, wis jam semene, ditinggal, rupaku yo wis ra karuan, bariki bali wae lah”. 
Rada suwi aku lingguh ning kono banjur aku balik arah ora tumuju sekolah ananging tumuju omah, lagi pirang  jangkah ana motor ngampiri Aku. Jebul kuwi Bapak “Woalah yak tak goleki kowe ki, kok yo isa malah ning kene to kowe ki? Wong mau boncengan karo Bapak lho” “Lha wau pas penggokan Kula dhawah, Pak” “Lha kok iso tiba ki kepiye? Kok senengane aneh-aneh to kowe ki” Wangsulane Bapak bingung. “Wau Bapak menggoke kemiringen banjur Kula anjlog saking motor” “Ana sing lara ora?” “Boten Pak, ananging sakniki sampun telat Kula diterke wangsul mawon” “Woalah nduk nduk, iki kabeh mergane apa jal? Merga kowe ora disiplin, wayahe sekolah kudune reti kewajiban sing kudu ditindakke, ora usah dikongkon maneh. Tangi gasik yo kudu saben dina ora ming nek arep sekolah wae to nduk. Wes gedhe kudune saya mikir saya gedhe barang tanggung jawabe. Wis dina iki ora sekolah ora popo. Dinggo pelajaran nggih nduk sisuk maneh aja dibaleni” karo ngembik-embik arep nangis banjur tak wangsuli “Inggih pak, Kula nyuwun pangapunten nggih”.

1 komentar:

  1. Ide cerita sae, lucu...nanging prelu ningali malih "realitas" menapa menika jumbuh menapa mustahil (masa dhawah Bapak boten pirsa?)
    Miturut cariyosipun, taksih dados cariyos pengalaman. Prelu dipunpadosi konflik lan klimaks supados tambah gayeng.


    JOOOS..!

    BalasHapus